De Groene Revolutie
Blijf op de hoogte en volg Petra
12 Augustus 2012 | Duitsland, Hamburg
Met zijn onderzoek naar de ontwikkeling van nieuwe, verbeterde tarwerassen die beter bestand waren tegen ziekten en een grotere oogst leveren
won Norman Borlaug in 1970 de Nobelprijs voor de vrede. Deze tarwerassen werden samen met nieuwe landbouwtechnieken geïntroduceerd in landen waar sprake was van voedselonzekerheid. Met de introductie van biotechnologie en wetenschappelijke methoden om de opbrengst van de landbouw te verhogen was de strijd tegen honger in de wereld gestart en staat bekend als ‘de Groene Revolutie’.
Toch is er nog steeds sprake van honger in de wereld. De uitkomst van de Groene Revolutie was minder effectief dan verwacht. Dit kwam vooral doordat deze moderne technieken werden ontwikkeld met wetenschappelijke kennis en lokaal ingevoerd, zonder rekening te houden met de lokale bevolking en kennis. Zo’n benadering wordt een top-down benadering genoemd. Momenteel komen er vele nieuwe initiatieven op die niet meer uitgaan van deze top-down benadering, maar overstappen op een bottom-up benadering. Hierbij wordt rekening gehouden met de lokale bevolking, hun kennis en de natuurlijke bronnen.
Met deze nieuwe strategie wordt er veel meer gericht op armoedebestrijding, voedselzekerheid, zelfredzaamheid, een ecologisch beleid van productiemiddelen, versterken van de positie van de lokale bevolking en oprichting en ondersteuning van het landbouwbeleid. Om dit te bereiken is het van belang om rekening te houden met de handelswijze van de lokale boeren; ofwel de ethno-ecologie en de agro-ecologie. De etno-ecologie is het wetenschappelijke onderzoek naar hoe de lokale bevolking omgaat en begrip heeft van de omgeving en ecosystemen waarbinnen zij leven en de agro-ecologie houdt zich bezig met wetenschappelijk onderzoek naar de ecologische, sociologische en economische omstandigheden die het landbouwsysteem beïnvloeden. Deze combinatie van ethno-ecologische en agro-ecologische kennis kan vervolgens worden vertaald naar een nieuw duurzaam landbouwbeleid.
En dat is nou precies wat Nature and More nastreeft. De combinatie van de ethno- en agro-ecologie is terug te zien in hun duurzaamheidsbloem: http://www.natureandmore.com/over-ons/de-duurzaamheidsbloem
Wat denk jij, zal het dan nu toch het einde van alle honger in de wereld kunnen betekenen?
won Norman Borlaug in 1970 de Nobelprijs voor de vrede. Deze tarwerassen werden samen met nieuwe landbouwtechnieken geïntroduceerd in landen waar sprake was van voedselonzekerheid. Met de introductie van biotechnologie en wetenschappelijke methoden om de opbrengst van de landbouw te verhogen was de strijd tegen honger in de wereld gestart en staat bekend als ‘de Groene Revolutie’.
Toch is er nog steeds sprake van honger in de wereld. De uitkomst van de Groene Revolutie was minder effectief dan verwacht. Dit kwam vooral doordat deze moderne technieken werden ontwikkeld met wetenschappelijke kennis en lokaal ingevoerd, zonder rekening te houden met de lokale bevolking en kennis. Zo’n benadering wordt een top-down benadering genoemd. Momenteel komen er vele nieuwe initiatieven op die niet meer uitgaan van deze top-down benadering, maar overstappen op een bottom-up benadering. Hierbij wordt rekening gehouden met de lokale bevolking, hun kennis en de natuurlijke bronnen.
Met deze nieuwe strategie wordt er veel meer gericht op armoedebestrijding, voedselzekerheid, zelfredzaamheid, een ecologisch beleid van productiemiddelen, versterken van de positie van de lokale bevolking en oprichting en ondersteuning van het landbouwbeleid. Om dit te bereiken is het van belang om rekening te houden met de handelswijze van de lokale boeren; ofwel de ethno-ecologie en de agro-ecologie. De etno-ecologie is het wetenschappelijke onderzoek naar hoe de lokale bevolking omgaat en begrip heeft van de omgeving en ecosystemen waarbinnen zij leven en de agro-ecologie houdt zich bezig met wetenschappelijk onderzoek naar de ecologische, sociologische en economische omstandigheden die het landbouwsysteem beïnvloeden. Deze combinatie van ethno-ecologische en agro-ecologische kennis kan vervolgens worden vertaald naar een nieuw duurzaam landbouwbeleid.
En dat is nou precies wat Nature and More nastreeft. De combinatie van de ethno- en agro-ecologie is terug te zien in hun duurzaamheidsbloem: http://www.natureandmore.com/over-ons/de-duurzaamheidsbloem
Wat denk jij, zal het dan nu toch het einde van alle honger in de wereld kunnen betekenen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
